Mira Haber – Ortadoğu Bağımsız Muhabir Ajansı Tarafsız değiliz. Ancak Mirahaber'de sadece gerçekleri okursunuz.
İşgalci İsrail’in Gazze’ye yönelik katliamı devam ederken binlerce Gazzeli çocuğun hayatı, geri dönülmez bir şekilde etkileniyor
İsrail’in Gazze’ye yönelik saldırıları başladığında Lana el-Şerif henüz sekiz yaşındaydı. Aradan geçen 19 ayın ardından, şu an ailesiyle birlikte bir göçmen kampında yaşayan küçük kız, çevresindekiler tarafından “yaşlı çocuk” olarak anılıyor.
Griye dönen saçları ve vücudundaki beyaz lekelerle dikkat çeken Lana’ya, 2024’ün Ocak ayında yaşadığı ağır bir panik atağın ardından vitiligo teşhisi kondu. Bu kronik hastalık, cildin bazı bölgelerinde pigment kaybına neden oluyor.
Han Yunus’taki geçici bir çadırda yaşayan baba Halil el-Şerif, maruz kaldıkları saldırıdan sonra Lana’ya vitiligo teşhisinin konulmasını şu sözlerle anlattı:
“O gün çok korkmuştu, titriyordu. Bombardıman sona erse bile, gece boyunca titremeye devam etti. Hastaneye götürdük, bir gün boyunca orada kaldı. İki gün sonra yüzünde beyaz lekeler belirdi.”
“Saçları griye döndü”
İlk lekelerin ardından aile tekrar hastaneye başvurdu. Doktorlar çeşitli ilaç ve kremler yazdı, ancak Lana’nın durumu giderek kötüleşti.
“Lekeler yüzünde belirginleşti, sonra vücudunun geneline yayıldı. Son altı ayda saçları da yavaş yavaş griye dönmeye başladı,” diyen baba Halil, tedaviye ulaşamamanın etkilerini şöyle anlattı:
“Bir yıldan fazladır doktorlara gidiyoruz. Ama uygun bir tedavi yok. Bombardımanlar devam ettikçe, Lana her seferinde korkudan titriyor ve durumu daha da kötüleşiyor.”
2024 yılı boyunca Gazze’ye sınırlı erişim sağlayabilen Fransız ve Amerikalı sağlık ekipleri, Lana’yı muayene etti ve travmaya bağlı vitiligo teşhisini doğruladı. Ancak gerekli tedavi için yurt dışına sevk edilmesi gerektiği belirtildi.
“Doktorlar, kızımın iyileşmesi için lazer tedavisine yurt dışında başlaması gerektiğini söyledi. Ama sağlık bakanlığı şu an yalnızca kanser ve kalp hastalarına öncelik veriyor. Lana’nın durumu öncelikli kabul edilmiyor.”
20 binden fazla hasta yardım bekliyor
Gazze’deki Şifa Tıp Merkezi Direktörü Dr. Muhammed Ebu Selmiya’ya göre, bölgede şu anda en az 20 bin kişi acil tedaviye ihtiyaç duyuyor. Dünya Sağlık Örgütü’ne (DSÖ) göre bunlardan 12-14 bini, yaşamsal risk taşıyan hastalar ve yurtdışında tedaviye sevk edilmeleri gerekiyor. Mart 2025 itibarıyla ise en az 4.500 çocuğun acil tıbbi tahliyeye ihtiyaç duyduğu bildirildi.
Ancak, Mayıs 2024’te İsrail’in Refah sınır kapısını kapatmasının ardından Gazze’den yalnızca 500 civarında hasta tedavi için çıkabildi.
“Doktorlar geçici kremler öneriyor ama çoğu çok pahalı, bazılarıysa tamamen bulunamıyor. Reçetedeki ilaçların yarısından fazlasını Gazze’deki hiçbir eczanede bulamadık,” diyen baba Halil, ilaç teminindeki krizin boyutuna dikkat çekti.
Gazze Sağlık Bakanlığı’na göre, Nisan itibarıyla temel ilaçların %37’si, kanser ilaçlarının %54’ü ve tıbbi sarf malzemelerinin %59’u stokta yok.
Yalnızlık, utanç ve travma
Durumu hafifletmek amacıyla Lana, ücretsiz psikolojik destek almaya başladı. Ancak ailesi, bu sürecin de yeterince etkili olmadığını söylüyor.
“Psikolojik destek alıyor ama seanslara götürebilmek için borç para bulmam gerekiyor. Yakıt sıkıntısı yüzünden ulaşımlar çok pahalı. Rafah’tan kaçıp buraya geldiğimizden beri çadırın dışına tek başına çıkmaya korkuyor. Bombalardan değil sadece; artık başka çocuklardan da utanıyor.”
Lana, üç kardeş arasında tek kız çocuğu. Zamanının büyük çoğunluğunu yalnız geçiriyor. Babası Halil, kızının psikolojik durumunu şöyle özetliyor:
“Bazen onu çizerken ve ağlarken buluyorum. Yanına oturuyorum, birlikte oyunlar oynuyorum. Ona arkadaşlarından daha güzel olduğunu söylüyorum ama gerçeği biliyor. Bir şeylerin yanlış olduğunu o da hissediyor.”
“Neden saçların yaşlılar gibi?”
Lana, en çok kendisine yöneltilen bakışlardan rahatsız olduğunu dile getirdi:
“Bombalardan hâlâ korkuyorum, o sese asla alışamıyorum. Şimdi çadırda yaşıyoruz, patlama sesleri daha da yüksek geliyor. Ama beni en çok korkutan şey, insanların bana bakma şekli.
Sokağa çıktığımda gözlerini üzerime dikiyorlar. Eskiden oyun oynadığım çocuklar ‘Neden saçların yaşlılar gibi gri?’ diye soruyor. Bu beni çok üzüyor… Ağlıyorum.”
Lana’nın hikâyesi, Gazze’de savaşın çocuklar üzerinde bıraktığı derin ve kalıcı izlerin yalnızca bir örneği. Fiziksel yaraların ötesine geçen bu travmalar, kayıp bir çocukluğun ve silinmeyen acıların sessiz tanığı olarak çadırların içinde yaşamaya devam ediyor.
Dünya bu sessiz çığlıkları ne zaman ve ne kadar duyacak, bilinmez. Lakin Lana ve onun gibi binlerce çocuğun hâlâ umut beklediği bir gerçek.
Kaynak: Mira Haber, MEE