“Yardım koridoru” göstermelik çıktı: Ürdün, tır başına komisyon kesmiş!

Savaş boyunca kıtlık çeken Gazze’ye havadan attığı yardımlarla öne çıkan Ürdün’ün, bu yardımları bile kâr amaçlı yaptığı ortaya çıktı

Gazze’de devam eden savaşın gölgesinde, Ürdün’ün Gazze’ye ulaştırılan insani yardımlar üzerinden ciddi maddi kazanç sağladığı belirlendi. Middle East Eye’a konuşan kaynakların ulaştığı bilgilere göre, Ürdün yönetimi bu gösterimlik yardımları adeta gelir kapısına çevirmiş durumda.

İnsani yardımları Gazze’ye yönlendiren resmi kurum olan Ürdün Haşimi Yardım Kurumu (JHCO), Siyonist İsrailli yetkililerle koordineli şekilde hareket ederek ülke üzerinden geçen yardımların tek geçiş noktası haline gelmişti. Gazze’ye yardım sağlayan kuruluşlarla doğrudan temasta bulunan kaynaklar, bu operasyonun perde arkasında Ürdün’ün büyük bir gelir akışı elde ettiğini doğruluyor.

Havadan yardımlar için yüzbinlerce dolar kazanç!

Yardımların önemli bir kısmının aslında uluslararası hükümetler ve STK’lar tarafından finanse edildiğini belirten kaynaklar, Ürdün devletinin doğrudan katkısının neredeyse yok denecek kadar az olduğunu vurguluyor. Ancak buna rağmen her yardım tırı için Ürdün makamları 2.200 dolar talep ediyor.

Üstelik bu ücretin, Gazze’de süren savaşa herhangi bir yönden katkısı bulunmayan Ürdün Silahlı Kuvvetleri’ne gittiği ifade ediliyor. Kısacası Ürdün, Gazze’ye giren tırlardan ücret isteyerek bunu doğrudan kendi kasasına aktarıyor.

Fakat işin aslı, bununla da sınırlı kalmıyor: Gazze’ye havadan atılan kolilerle sağlanan yardımlar için de dev rakamlar talep ediliyor. Rastgele yapılan bir hava yardım operasyonu için yaklaşık 200.000 dolar, hedefli operasyonlar içinse 400.000 dolara kadar ücret alındığı bildiriliyor.

Oysa bu hava yardımlarının içerdiği miktar, bir yardım tırının yarısından bile daha aza tekabül ediyor.

Kazanç büyüdükçe yatırımlar da artmış!

Artan haksız gelirlerin etkisiyle Ürdün, yardım lojistiğine yatırımını büyütüyor. Krallığın, yabancı bir bağış sayesinde 200 yeni yardım tırı satın aldığı ve Birleşmiş Milletler desteğiyle daha büyük yardım depoları inşa ettiği kaydediliyor. 

Tüm bu adımlar ise, devam eden katliam boyunca İsrail’e karşı durduklarına dair hiçbir somut hareket sergilemeyen Ürdün’ün imaj oyunlarından ibaret.

Gazze’de savaşın başlamasından bu yana Ürdün, İsrail’le olan stratejik ilişkileriyle halktan gelen yoğun Filistin yanlısı baskı arasında sıkışmış durumda. 1948’de yaşanan Nakba sonrasında Filistin’den kaçmak zorunda kalan mültecilerin torunları, bugün Ürdün nüfusunun önemli bir bölümünü oluşturuyor.

Savaşın ilk aylarında, özellikle Hamas’a destek veren büyük protestolar ülke genelinde yayılmıştı. Bu baskı sonucunda, İsrail’in Gazze’yi tamamen ablukaya almasının ardından Ürdün, yaklaşık bir ay sonra havadan yardım operasyonlarına başladı.

İsrail onayıyla sınırlı yardım

O günden bu yana 400 civarında hava yardımı gerçekleştirildi. Bunların bazıları diğer ülkelerle iş birliği içinde yapıldı. Ürdün Kralı Abdullah da en az bir operasyon sırasında uçağa binerek sözde yardım atımına katıldı. Ancak her operasyon, önceden İsrail ordusunun onayına tabiydi.

Bu yardımlardan bazısı, yanlış noktalara düşerek sivillerin yaralanmasına ya da direkt olarak ölümüne yol açtı. Üstelik bu tür yardımların, içerdiği miktar sebebiyle karadan gönderilebilecek kapsamlı yardımların yerini tutamayacağı vurgulanıyor.

Ürdün’ün karayoluyla da en az 140 yardım konvoyu gönderdiği, her birinin birden fazla yardım tırı taşıdığı belirtiliyor. Ancak bu sevkiyatlar da İsrail’in onayı olmadan Gazze’ye ulaşamıyor.

Filistinli yetkililere göre, savaş öncesi dönemde Gazze’nin günlük ihtiyaçlarını karşılayabilmesi için her gün 500 yardım tırına ihtiyaç vardı. Fakat İsrail’in saldırıları başladığından bu yana bu rakama ulaşılamadı.

2 Mart’ta işgal ordusu, Gazze’de ateşkesi bozarak şehir üzerinde tekrardan tam bir kuşatma uygulamaya başladı. O tarihten bu yana Gazze’ye ne yardım ne de ticari mal girişi sağlanabildi. İnsani yardım örgütlerine göre, bölge şu anda “felaket boyutlarında kıtlık” ile karşı karşıya.

Kaynak: Mira Haber, MEE