Fransa’nın öncelikli sorunu “başörtüsü” üzerinden İslami değerler

Fransa’nın devlet okullarında abaya elbiselerine yönelik sözde “başörtüsü yasağı” ilk kez Ekim 1989’da patlak verdi. 

O dönemde Creil şehrindeki bir okulda 3 Müslüman kız başörtülerini çıkarmayı reddettikleri için okullarından atılmıştı. Bu olayı, abaya yasağı ve giderek şiddetlenen devlet ve toplumsal İslamofobik eylemlerin uzun bir listesi izledi.

 

Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron döneminde yeni atanan 34 yaşındaki Milli Eğitim ve Gençlik Bakanı Gabriel Attal eski, köklü ve öngörülebilir bir senaryoyu takip ediyor.

Attal, abaya giyen genç kızlara, millete karşı “saldırgan” ve “provakatör” tavırlar sergilediklerinden dolayı yasak ile “Cumhuriyetin savunulması” gibi yanıltıcı argümanını dayatıyor.

Yasak ülkedeki ‘İslamofobi’ ye rağmen şaşırttı

Milli Eğitim Bakanı Attal, Macron tarafından bir aydan kısa bir süre önce atandı ve 20 Temmuz’da göreve başladı, ancak on binlerce okulu etkileyecek ‘abaya yasağı’ yeni okulun ilk günü olan Pazartesi günü gerçekleşti. 

Fransa, İslamofobi’nin dünya çapında öncüsü haline gelen ve uluslararası alanda da giderek bu şekilde görülen bir ülke sıradanlığına rağmen, bu yasakla aniden gündeme gelmesi şaşırttı. Bu acelecilik, ulusal acil bir durum olup olmadığı yönünde kafalarda soru işareti uyandırdı.

Düzenlenmesi gereken onca sorun varken!

Yıllardır Fransa’da devlet okulu sistemi, yetersiz maaşlar, öğretmenlerin toplumsal saygınlığının ve statüsünün kaybı, giderek zorlaşan çalışma koşulları ve yüksek düzeyde tükenmişlik, kaygı ve depresyon dahil olmak üzere çok sayıda yapısal sorun nedeniyle çöküyor.

Fransız devlet okulu sisteminin bozulan durumunun bir sonucu da eğitimdeki zorluk ve imkansızlıktır. Yeterli sayıda öğretmeni cezbetmek, yıllardır ciddi bir işe alım kriziyle sonuçlanmış, geçici olarak yerlerine yenilerini bulmaya çalışma kriziyle de iki katına çıkmıştır.

Sonuç olarak, geçen yıl yalnızca ortaokullarda 4.000 tam zamanlı öğretim pozisyonunda personel bulunamadı ve 12 milyon saatlik ders saati öğrencilere ulaştırılamadı. 

Halk ekonomik olarak zorda

Günümüzün Fransa’sında milyonlarca insan artık finansal olarak ayakta duramıyor ve yiyecekten tasarruf edip öğün atlamak zorunda kalıyor. Fransız nüfusunun en az yüzde 16’sı aç kalıyor ve kendilerini yiyecekten mahrum bırakıyor. Aç kalmadan yeterli yiyecek alabilenler bile diyetlerini değiştirmek ve daha ucuz yiyecek seçeneklerini benimsemek zorunda kalıyor.

Son günlerde zaten yetersiz olan satın alma gücü, gıda ve enerji gibi temel alanlarda yüzde 15’den fazlasına ulaşan bir yıllık enflasyon nedeniyle daha da zorlaştı. Zaten yoksul olan Fransızlar, okul malzemelerinde geçen yıla kıyasla yüzde 23’lük bir fiyat artışıyla daha yüzleşmek zorunda kalıyor. 

Ancak Macron’un yeni eğitim ve gençlik bakanının ilk tedbiri, derslerin ilk gününde abaya giymeyi yasaklamak ve bu yasağa uymayanları cezalandırmak olacak!

Laikliğin ihlali

Her zamanki gibi “İslami saldırı “ya karşı “laikliğin” gerekli bir savunması olarak sunulan bu tedbirin, açıkça bunun tam tersi olduğu ortadadır. Bu, 1905’teki laiklik yasasının asil liberal ideallerinin, metninin ve ruhunun süregelen, aşırı derecede tahrif edilmesinin ve silah haline getirilmesinin bir parçasıdır.

Bir kez daha inatla Müslüman nüfusu veya onun belirli kesimlerini hedef almak için tanınmayacak kadar saptırılarak “İslamofobik” silahlara dönüştürülmüştür. 

Bugünlerde Attal gibi şahsiyetlerin ayaklar altına aldığı ve olmadığı hale getirdiği bu meşhur laiklik a la francaise’in temel dayanaklarından biri, devletin dini doktrin ve inanç meselelerine karışmamasıdır. 

Dinlerin kendi inançlarına egemen bir şekilde karar verme konusundaki bu bağımsızlığı, devletin örgütlü dinlerden ayrılması ve onlara müdahale edilmemesinin iyi anlaşılmış bir tamamlayıcısı, diğer yüzüdür veya öyle olmalıdır.

Ancak Attal ve arkasındaki Macron yönetimi neyin “İslami” olduğuna kendileri karar veriyor; tüm abaya ve başörtülerin “görünür dini kıyafetler” olduğunu belirtiyor. Bu nedenle Mart 2004’te devlet okullarına girmelerini yasaklayan yasa kapsamına girdiğini ilan ediyor.

Fransa’nın laikliğinin kilise ve devlet ayrımı boyutundaki bu ihlali, bu durumda daha da bariz bir şekilde ortadadır. Çünkü Fransız Müslüman İnanç Konseyi(CFCM) gibi ülkeyi temsil eden neredeyse tüm İslami otoriteler, bu kıyafetlerin dini olduğu kadar Orta Doğu ve hatta Avrupa’nın kültürel, geleneksel kıyafetleri olduğunu vurgulamıştır.

Seçim stratejileri

Bu kararda iş başında olan fırsatçı seçim stratejisi, yasak için daha da alaycı bir motivasyon sunuyor.

Macron, hükümeti “İslamcılara karşı zayıf olmakla” suçlayan muhafazakar ve aşırı sağ seçmenlere açık bir şekilde hitap etme fırsatı buluyor.

Sol muhalefetini ise klasik bir böl ve yönet manevrasıyla kırmaya çalışıyor. 

Bu yasağa verilen farklı tepkiler, bu tür yasaları çoğunlukla destekleyen Sosyalist ve Komünist Parti gibi sol partiler ile İslamofobi ile daha fazla mücadele edenler arasında derin bir bölünmüşlük olduğunu gösteriyor. Bu partilerin her biri ayrıca bu konularda kendi içinde bölünmüş durumda.

Dolayısıyla bu yasak Macron’un muhalefeti zayıflatmak için mükemmel bir aracıdır.

Fransa’nın devlet yetkilileri ve Attal gibi gelecek vaat eden başbakanlar ve cumhurbaşkanları, İslam’a karşı sert tavırlar sergileyerek “İslamcılığa karşı sert” kimliklerini her zamankinden daha fazla parlatıyor ve kariyerlerini Müslüman yurttaşlarının sırtına inşa ediyorlar.

Kaynak: Mira Haber