Bacaklarını soran Gazzeli küçük kıza verecek cevabımız var mı?

Üç yaşındaki Hanan el-Daqqi, günlerini küçük kız kardeşi Misk’le geçiriyor ve ona cevabı olmayan sorular soruyor..

“Annem nerede, bacaklarım nereye gitti?”

İsrail terör bombardımanında yaralanıp kanlar içinde hastaneye getirilen iki küçük kardeş, bacakları kesildiği günden bu yana tam dört aydır hastanedeler.

 28 yaşındaki halaları Şefa el-Daki o günden beri yanlarında ama kızların sorularına nasıl cevap vereceğini bilmiyor.

‘Bir kabusun içinde sıkışıp kaldım’

Şeyma el-Daki, 2 Eylül sabahı erkenden kalkıp kızları Hanan ve 22 aylık Misk’i, İsrail’in Gazze’ye yönelik soykırım savaşı sırasında halka sunulan çocuk felci aşısını yaptırmaya götürdü.

Ertesi gün, aile öğle yemeği yedikten sonra Siyonistler, Deyr el-Balah’taki evlerini bombaladı.

Bu terör saldırısı, 25 yaşındaki genç anne Şeyma’nın ölümüne, kocası Muhammed’in de aralarında bulunduğu ailenin geri kalanının ciddi şekilde yaralanmasına ve iki küçük kızın bacaklarının kopmasına neden oldu.

Hanan ağır yaralandı, her iki bacağını da kaybetti – biri dizinin üstünde diğeri dizinin altında – ve yüzü ve bağırsakları da dahil olmak üzere vücudunun her yerinde açık yaralar oluştu. Bağırsaklarının bir kısmını çıkarmak için ameliyat olması gerekti.

Bu arada küçük Misk’in sol ayağı kesilmek zorunda kaldı.

31 yaşındaki babaları Muhammed ise beyin kanaması ve göğsündeki yaralar nedeniyle iki hafta yoğun bakımda kaldı.

Shefa, saldırıdan bu yana kırılgan ve dengesiz davranan Hanan’ı rahatlatmaya çalışırken, “Dört aydır bir kabusun içindeyiz” diyor.

Her iki kız da korku ve panik halinde, sürekli teyzelerine sarılıyorlar.

Shefa onları teselli etmeye çalışıyor ama kendini sık sık küçük kızlar için ağlarken buluyor; kısmen üzüntüden, kısmen de gelecekte onlar için ne olacağı korkusundan.

“Onlara şimdi söyleyebileceğim tek şey annelerinin cennette olduğu.”

Nasıl bir gelecek bekliyorlar?

“Büyüdüklerinde yaşları olan diğer çocuklardan ne kadar farklı olduklarını gördüklerinde ne hissedecekler? Hanan o çok sevdiği kıyafetleri nasıl giyecek?”

‘Güzel elbiseler veya ayakkabılar istediğinde ne diyeceğim?’

“Hanan için durum daha zor, çünkü o kız kardeşinden daha fazlasını anlıyor ve yaraları çok daha ağır.”

Hastane o kadar kalabalık ve personeli o kadar yetersiz donanıma sahip bir ortamda çalışıyor ki, kızlara psikolojik destek sağlama imkânı yok.

Diğer çocukların bacaklarına bakmak

Kendisi de üç çocuk annesi olan Shefa, zavallı küçük kızlara büyükanneleri, merhum Shaima’nın annesi, 29 yaşındaki amcaları Ahmed ve geceleri onlarla kalan babalarıyla dönüşümlü olarak bakıyor.

Yetişkinler, ne zaman yapabilirlerse, kızlara marketlerde bulabildikleri küçük ikramlar getiriyor. Kızlar sık sık oyuncak istiyor, ancak oyuncak bulmanın imkanı yok, bu yüzden ailelerinin bulabildiği küçük aksesuarlar ve ikramlarla yetinmek zorunda kalıyor.

Shefa, kızlar için en eğlenceli kişinin Ahmed olduğunu, onlarla oynadığını ve onları odalarından çıkarıp hastanenin diğer kısımlarına bakmaya götürdüğünü söylüyor.

“Hiçbirimiz bir annenin yerini tutamayız ve tutamayacağız,” diyor Shefa, kızarmış gözlerinden yaşlar akarken..

Shefa, “Kızım Hala’yı (kendi yaşındaki) ziyarete getirdiğimde Hanan’ın bakışını asla unutamam. Hanan, Hala’nın bacaklarına ve sonra kendi kesilmiş bacaklarına şaşkınlıkla bakardı. Yaralanmasından önce, her zaman birlikte koşup oynarlardı”

Bir yıl önce ailesiyle birlikte Deir el-Balah’taki aile evine göç eden ve daha önce Cebeliye’de yaşayan Shefa, “Şimdi hastane yatağında oynuyorlar” dedi.

Kızlar hızlı büyüme evresinde oldukları için, uzayan kemiklerinin sürekli takibi için hastanede tutuluyorlar. Hastanenin onlara verebileceği fizyoterapi, tedavileri için yeterli değil.

Onlara verecek cevabım yok..

İsrail’in sağlık sektörünü çökertmesi nedeniyle Gazze’de tedavilerini tamamlayamayan Hanan ve Misk’in isimleri, tedavi için Gazze’yi terk etmesi gerekenlerin listesine eklendi.

Dünya Sağlık Örgütü listeye girecek isimleri topluyor ancak İsrail’in onayı olmadan hiç kimse Gazze’den çıkamıyor, kızların isimleri ise henüz onaylanmadı.

“Üç aydan fazla bir süredir bekliyoruz. Onlar sadece protez uzuvlara acilen ihtiyaç duyan küçük kızlar. Zihinsel durumları kötüleşiyor,” diyor Shefa.

Kızların Gazze’de bulamadığı tek şey protezler değil. Protez düşünülmeden önce tam olarak değerlendirilmeleri ve bir rehabilitasyon sürecinden geçmeleri gerekiyor.

Hanan ve Misk hala büyüme aşamasında oldukları için, yaşlarına bağlı kemik büyümeleri de sürekli takip ve muhtemelen birkaç ameliyat gerektirecek zorluklar ortaya çıkaracaktır.

Shefa’nın emin olduğu tek şey, küçük kızların hayatının bir daha asla eskisi gibi olmayacağıdır.

“Hanan ayakkabı giymek istiyor ve bana neden… neden parkta oynayamadığını soruyor,” diyor ve ekliyor;

“Benimse cevaplarım yok.”

Kaynak: el Cezire